maandag 22 juni 2009

Bizariteiten

Ergens tussen de inrichting van je nieuwe plek en het beginnen aan je fris verworven baan is er zomaar ineens zo’n tijd waarin je de raarste dingen overkomen. Hier een TOP 5 van gekke gebeurtenissen in de zeven meest recentelijk door mij beleefde weken:

5 [week 19] Het loodgieterbedrijf dat de vermeende lekkage in mijn douche moest komen opsporen heette niet alleen ‘Kaal & Co’, maar stuurde ook daadwerkelijk juist deze komische, doch goed werkende combinatiekeuze uit zijn toch vrij ruime werknemersbestand naar mij toe. Aldus kwamen een lange, knikkerkale man en zijn kleine, behaarde compagnon bij mij de boel herstellen.

4 [week 23] Ik vond op de reservekoelkast in de miniruimte tussen de wc en de keuken van de boerderij waar ik tijdelijk als alfahulp schoonmaak een dood kuikentje. Het leek zo plastic als Playmobil, met een omhoogstekende Playmobiele poot, maar toen ik goed keek, bleek… het toch echt om een stukje boerderijleven te gaan… in de verleden tijd… een partje boerderijleefden dus.

3 [week 22] Ik heb de immer vrolijke boer W horen zeggen dat hij vernomen had dat… Engeland een “erg dure stad” is. Jawel.

2 [week 25] Vriendin M vertelde mij het verhaal over een haar bekende man die zo dronken was geweest dat hij wel héél lang deed over de weg naar huis. Op de vraag naar de reden van zijn buitengewone traagheid antwoordde hij dat hij hemzelf en zijn fiets over talloze boomstammen had moeten tillen die dwars over de straat lagen. De verbazing bij de anderen in deze stormloze tijd verdween niet voordat zij ontdekten dat de obstakels waarover de beste man het had, slechts de over het asfalt vallende schaduwen waren van de bomen in de weilanden langs de wegen.

1 [week 21] Toen ik mij op Hemelvaartsdag op onbekend terrein begaf en niet anders kon dan een hoge nood omzetten in een vrouwelijk wildplassen, verdween mijn opluchting als sneeuw voor de zon op het ogenblik dat… twee tamelijk deftige fietsers van eind vijftig / begin zestig de hoek omkwamen, terwijl ik nog met mijn broek omlaag op mijn hurken zat in een bijna onbegroeid stuk berm. De vrouw trok een zuur mondje, waarop ik “Oe, sorry” zei. Haar man echter ‘made my day’. Hij glimlachte lichtjes en begon toen heel spontaan en onbevangen naar mij te zwaaien.

Geen opmerkingen: