“Ik ben nu achtenzestig en op mijn vijftiende werd mijn vrouw mijn eerste vriendinnetje.”
Ik hang aan zijn lippen.
“Het was één keer uit. Eén dag en ik wist er niets van.”
Mijn wenkbrauwen kronkelen zich tot vraagtekens.
“Ik zat in dienst en ontving mijn liefs brief waarin stond dat ze het niet zo bedoeld had en ze alles weer gauw wilde terugdraaien.”
Ik zeg: “U-hum”, mijn afkorting van: Vertelt u vooral verder, ik ben nieuwsgierig.
“De dag daarop kreeg ik een tweede brief die eigenlijk de eerste was. In dit eerst geschreven maar later ontvangen poststuk stond dat ze het uitmaakte.”
We glimlachen gedrieën. Stilletjes en momentenlang.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten