Uit de oude doos (19 zondagen geleden geschreven)

Vandaag is het zondag-mijmerdag. Ik blader door hele stapels post die ik niet zo lang geleden zomaar terugvond. De brieven die ik als basisschoolkind ontving van vakantievriendinnetjes, (oud-)klasgenootjes en kinderen van kennissen.

Een enkele brief begint origineel…
[TIP: geef één linkermuisklik op de tekst om 'm te vergroten, ga weer terug via "Vorige"]

de meeste echter, vangen aan met de standaardvraag en het dito antwoord:

"Zal het ‘Met mij is alles goed’ ook nu nog uit de vingers van mijn ex-penvrienden in hun computers rollen?” vraag ik me af.

Maar dat terzijde.

Mijn penvriendinnen van weleer zijn geen mailmaatjes van nu: met geen van hen ben ik de laatste veertien jaar nog in contact geweest. Toch denk ik te kunnen voorspellen dat ten minste één van hen niet nooddruftig zal zijn. Kleine durfal-in-het-herhaald-vragen-om-gunsten A is vast een vermogende handelaarster geworden…

Nu ja, misschien zit A ook in de fondsenwerving of is ze marktverkoopster van ‘hele pakken tulpen voor een prikkie’ of ‘hemelse haring, vijf voor zes daalders’.

Ik zal eens wat gaan googelen. Wellicht kunnen we onze band herstellen en kan ik A om geld vragen, want… dat spaar ik (althans dat is de bedoeling; helaas wil het nog niet zo vlotten met de verzameling op mijn bankrekening)!

Mijn lief in de bocht

Als je de opdracht hebt om een Duitse website van ene Herr Doktor D de taalrampzalige in het Nederlands te vertalen en… je daarbij de namen van allerhande inspuitmiddelen en plaatjes van borsten en rimpels in alle maten en kronkelvormen om de oren respectievelijk ogen vliegen, dan… wil je wel eens melig worden. Zo kon het gebeuren dat mijn lief het volgende filmpje creëerde:
http://www.acapela.tv/Bird-1-bde861238b365

Bizariteiten

Ergens tussen de inrichting van je nieuwe plek en het beginnen aan je fris verworven baan is er zomaar ineens zo’n tijd waarin je de raarste dingen overkomen. Hier een TOP 5 van gekke gebeurtenissen in de zeven meest recentelijk door mij beleefde weken:

5 [week 19] Het loodgieterbedrijf dat de vermeende lekkage in mijn douche moest komen opsporen heette niet alleen ‘Kaal & Co’, maar stuurde ook daadwerkelijk juist deze komische, doch goed werkende combinatiekeuze uit zijn toch vrij ruime werknemersbestand naar mij toe. Aldus kwamen een lange, knikkerkale man en zijn kleine, behaarde compagnon bij mij de boel herstellen.

4 [week 23] Ik vond op de reservekoelkast in de miniruimte tussen de wc en de keuken van de boerderij waar ik tijdelijk als alfahulp schoonmaak een dood kuikentje. Het leek zo plastic als Playmobil, met een omhoogstekende Playmobiele poot, maar toen ik goed keek, bleek… het toch echt om een stukje boerderijleven te gaan… in de verleden tijd… een partje boerderijleefden dus.

3 [week 22] Ik heb de immer vrolijke boer W horen zeggen dat hij vernomen had dat… Engeland een “erg dure stad” is. Jawel.

2 [week 25] Vriendin M vertelde mij het verhaal over een haar bekende man die zo dronken was geweest dat hij wel héél lang deed over de weg naar huis. Op de vraag naar de reden van zijn buitengewone traagheid antwoordde hij dat hij hemzelf en zijn fiets over talloze boomstammen had moeten tillen die dwars over de straat lagen. De verbazing bij de anderen in deze stormloze tijd verdween niet voordat zij ontdekten dat de obstakels waarover de beste man het had, slechts de over het asfalt vallende schaduwen waren van de bomen in de weilanden langs de wegen.

1 [week 21] Toen ik mij op Hemelvaartsdag op onbekend terrein begaf en niet anders kon dan een hoge nood omzetten in een vrouwelijk wildplassen, verdween mijn opluchting als sneeuw voor de zon op het ogenblik dat… twee tamelijk deftige fietsers van eind vijftig / begin zestig de hoek omkwamen, terwijl ik nog met mijn broek omlaag op mijn hurken zat in een bijna onbegroeid stuk berm. De vrouw trok een zuur mondje, waarop ik “Oe, sorry” zei. Haar man echter ‘made my day’. Hij glimlachte lichtjes en begon toen heel spontaan en onbevangen naar mij te zwaaien.

Liefdesliedje

Je bent als het nieuwe Bluebandbrood.
Zo mooi lelieblank van buiten en binnen,
maar toch vol vezels en met de pit
die in een snee volkoren zit.

Als een klomp met naaldhak ben je.
De schoen van ’n ros Beyaard,
maar ook van een dame zo elegant
als een flamingo op het platteland.

Ik smelt van je zoetgevooisde stem
en houd van je geel geverfde haren
waarnaar eenieder maar blijft staren.
Zo weinigen kiezen de kleur van brem!

Naar jou verlang ik met heel mijn hart
met boezems, kamers, kleppen.
Zelfs al zou jij ooit verleppen
of al werd je gebit gitzwart…

… ik stortte gezwind mijn Leanderkont
in ’t woeste water van de Hellespont.
Ik zou godsgruuwlijk zwoegen
om mij in jou te voegen.

Rotterdam, de dag na de Europese verkiezingen in Nederland

Lieve Ramsey Nasr,

Ik ben een beetje bang voor de enge blonde man. Hij hoopt premier te worden en dit is een van mijn grootste nachtmerries.

Ik bedacht daarom zojuist een plan, met
heuse,
serieuze
stappen.
Het plan gaat zo, ik heb het opgeschreven:

Stappen in Nederland vind ik beter dan weglopen naar landen zonder enge blonde man.

Wat vind jij van dit al, o dichter en denker?

Een (tijdelijk) bewolkt groeteke van de Carlien wier stemming flink is gedaald op de avond na haar stemming gisterochtend reeds voor achten