Posts tonen met het label muziek. Alle posts tonen
Posts tonen met het label muziek. Alle posts tonen

zondag 14 november 2010

Een ouwetje

Een pareltje deze clip. Kon hem een tijd niet opgraven uit mijn geheugen, maar zie daar... hij is er weer!



zondag 30 mei 2010

Mondegreens (I)

Het is raar maar waar: ik hoor een liedtekst bijna nooit in zijn geheel. Hoe dat kan? Ik begin te vroeg met meezingen
(en kan vaak ook het swingen niet bedwingen). Daarbij sla ik van een eerste - en vaak ook meteen laatste - pure luistersessie meestal niet veel meer in mijn hoofd op dan één woordgroep of liedregel die mij meteen aanspreekt. Om het mysterie erachter, om het eigen filmpje dat ik er denkbeeldig bij draai of om de poëzie.

Mijn manier van luisteren draagt ertoe bij dat ik nogal een mondegreenmeisje ben.
Nogal een mondegreenmeisje?
Nogal een mondegreenmeisje, oui, oui.

‘Mondegreen’ is de internationaal bekende term voor een misverstane tekst. Hij werd in 1954 op de wereld gebracht door de schrijfster Sylvia Wright die als kind de liedregels 'They had slain the Earl of Moray / And laid him on the green' verstond als:
' They had slain the Earl of Moray / And Lady Mondegreen'.

Meer dan eens betrapten anderen mij op het zingen van een tekst die niet de eigenlijke tekst van de zanger/band is, of had ik een Ooh?-Goh!-moment als ik door een liedboekje bij een cd bladerde. Soms voelde ik me dan weer net zo klein als toen ik Elton Johns 'And it's no sacrifice' zong als 'And it's no zakkèrevoh'.

Voor een lach op een regenachtige dag: hier en ook hier zijn veel leuke verhoringen te vinden.
Mijn persoonlijke favorieten en een tweetal eigen mondegreens vindt u in het volgende filmpje dat ik vanochtend samen met M maakte:

Klik hier voor mijn YouTube-filmpje

P.S. Over de laatste mondegreen in het filmpje… meer in ‘Mondegreens (II)’. Wordt vervolgd dus!

donderdag 29 april 2010

Verlanglijstje

O had ik maar een absoluut gehoor
en kon u maar noten lezen.
Ik zou u het werkelijk hoogstaande duet laten horen
waarmee twee eenden mij vanochtend
kwekkewekten.


Niet een van de eendjes van vanmorgen,
maar wel zo doddig dat ik 't beessie nu aan u tonen wil!

zaterdag 10 april 2010

Over de man met de woordenboeknaam

Zojuist deed ik een ongelooflijke ontdekking.
Frans Duijts is maar 208 dagen ouder dan ik.

zondag 14 maart 2010

Kurt Schwitters

Deze week is een Duitser aan wie ik doorgaans niet buitengewoon veel denk zomaar twee keer in mijn hoofd opgekomen: Kurt Schwitters ploep Kurt Schwitters.

Op dinsdag voelde ik de lente en hoorden mijn oren het zangerige 'twie--juh twie--juh'. Het ‘tuiiEe tuiiEe’ dat ik ken uit Schwitters klankgedicht de Ursonate.

Vier dagen later waren de beste man en zijn werk opnieuw op visite in mijn bolletje, nadat ik - per ongeluk en helemaal uit het niets - de naam 'plukje ploink' verzon, bijna een mini-klankgedicht op zichzelf. (Wat ik ermee moet, weet ik niet. Ik kan bij de naam natuurlijk een volstrekt gek project verzinnen of besluiten om twee asielkonijnen te adopteren waarvan het ene nogal plukkerig op me overkomt en het andere behoorlijk ploinkig, maar eh… tja, goh, mwah).

Voor wie ook kennis wil maken met een deel van Schwitters werk, klik op deze link
of (in een versie van Jaap Blonk) op deze of deze.

Om de tekst van het klankgedicht mee te lezen (dat heeft zeker meerwaarde!), open de pagina: http://www.ubu.com/historical/schwitters/ursonate.html
en scroll naar cuarta parte (het vierde deel).

Door op ‘<~ Vorige’ te klikken kom je terug op mijn pagina.

Veel luistergenot!

zondag 22 februari 2009

NIET MEER VRIJEN MET JOU!!

Nog niet zo lang geleden ontwaakte ik bijna vaste prik met het gekwaak van de eenden in de Vecht. Op doordeweekse studiedagen drongen vervolgens de mensenstemmen door van radiomaker Rob Trip en “filiaalhouder” Marcel Oosten en dan was er nog de met veel kabaal gepaard gaande luide stem van mijn huisgenote A. In Twente klinken de eerste ochtendgeluiden op werkdagen anders. Niet alleen hebben de stemmen van mijn naasten hier een beschaafder volume en is er rondom het huis op zijn hoogst één verdwaalde badeend te vinden, ook is de radio afgestemd op een andere zender. Radio 1 is verruild voor Radio Oost. Daar is niks mis mee: ik ontbijt graag met regioradio in mijn oorschelp. Bert van Losser presenteert prettig en professioneel zijn programma Klaarwakker en de energieke weerman Ton ten Hove weet precies wanneer ik me in mijn regenpak moet hullen of pleisters mee moet brengen omdat gladheid schaafwonden kan opleveren. Alleen de muziek… die is a-bo-mi-na-bel! Als je pech hebt dan bestaat de afspeellijst van de 30 minuten die jij aanhoort zomaar uit: Laura van Jan Smit, Jacqueline van Geert Leurink en I will survive in de versie van de Hermes House Band. Of… luister je zoals ik op dinsdag rond tien voor half acht bijna vier minuten lang naar ene Antje, die zeer getalenteerd moet zijn maar ondertussen de grootste lelijkheid uitkraamt in haar lied Vrijen met jou.
Nee! Als ík het in dit huis voor het zeggen had, dan zou ik me niet opnieuw laten kwellen door gebrekkige liedverzen als: “Jij weet als geen ander hoe of je mij kan laten smelten onder jouw handen. Jij weet als geen ander ik ben bij jou zo zacht als was omdat jij mij door en door kent” en een refrein als: “Ik wil de hele nacht wel vrijen met jou want als er één is die ik dat toevertrouw dan ben jij dat, ooo ik hou zo van jou. Ik wil de hele nacht jou om me heen en van boven tot onder van top tot teen van je houden, de hele lange nacht”. Veel liever dan dat zette ik een ceedeetje op van Yann Tiersen. Mét het risico dat ik - in het uitzonderlijke geval dat de Klaarwakkermannen op een gezegend moment zouden verzinnen dat ze vandaag muziek willen laten horen die de mens vrolijk de dag inbrengt - het très geniale Non, non, rien n'a changé van Les Poppys missen zou. Tja, so B it, zou ik zeggen.