NIET MEER VRIJEN MET JOU!!

Nog niet zo lang geleden ontwaakte ik bijna vaste prik met het gekwaak van de eenden in de Vecht. Op doordeweekse studiedagen drongen vervolgens de mensenstemmen door van radiomaker Rob Trip en “filiaalhouder” Marcel Oosten en dan was er nog de met veel kabaal gepaard gaande luide stem van mijn huisgenote A. In Twente klinken de eerste ochtendgeluiden op werkdagen anders. Niet alleen hebben de stemmen van mijn naasten hier een beschaafder volume en is er rondom het huis op zijn hoogst één verdwaalde badeend te vinden, ook is de radio afgestemd op een andere zender. Radio 1 is verruild voor Radio Oost. Daar is niks mis mee: ik ontbijt graag met regioradio in mijn oorschelp. Bert van Losser presenteert prettig en professioneel zijn programma Klaarwakker en de energieke weerman Ton ten Hove weet precies wanneer ik me in mijn regenpak moet hullen of pleisters mee moet brengen omdat gladheid schaafwonden kan opleveren. Alleen de muziek… die is a-bo-mi-na-bel! Als je pech hebt dan bestaat de afspeellijst van de 30 minuten die jij aanhoort zomaar uit: Laura van Jan Smit, Jacqueline van Geert Leurink en I will survive in de versie van de Hermes House Band. Of… luister je zoals ik op dinsdag rond tien voor half acht bijna vier minuten lang naar ene Antje, die zeer getalenteerd moet zijn maar ondertussen de grootste lelijkheid uitkraamt in haar lied Vrijen met jou.
Nee! Als ík het in dit huis voor het zeggen had, dan zou ik me niet opnieuw laten kwellen door gebrekkige liedverzen als: “Jij weet als geen ander hoe of je mij kan laten smelten onder jouw handen. Jij weet als geen ander ik ben bij jou zo zacht als was omdat jij mij door en door kent” en een refrein als: “Ik wil de hele nacht wel vrijen met jou want als er één is die ik dat toevertrouw dan ben jij dat, ooo ik hou zo van jou. Ik wil de hele nacht jou om me heen en van boven tot onder van top tot teen van je houden, de hele lange nacht”. Veel liever dan dat zette ik een ceedeetje op van Yann Tiersen. Mét het risico dat ik - in het uitzonderlijke geval dat de Klaarwakkermannen op een gezegend moment zouden verzinnen dat ze vandaag muziek willen laten horen die de mens vrolijk de dag inbrengt - het très geniale Non, non, rien n'a changé van Les Poppys missen zou. Tja, so B it, zou ik zeggen.