Zoals je aan hun boeken ziet, is de ene mens de andere niet

Er bestaan mensen voor wie boeken het mooist zijn als ze er als nieuw uitzien én mensen die het fijn vinden dat aan een boek te zien valt dat het goed en grondig is gelezen. Van het laatste type ben ik de duidelijkste representant die ik in 29 jaar mij-zijn heb leren kennen. De marges in mijn studieboeken zijn niet zelden te klein geweest voor mijn tegenwerpingen, vragen, lofprijzen en opgemerkte overeenkomsten met sprookjes of bordspelen. In de meeste van mijn leesboeken staan correcties van spelfouten, “grmbls” en ja’s met uitroepteken, soms voorafgegaan door een briefje van een vriend(-in), enkele woorden of een handtekening van de auteur, een extra pentekening van een illustrator. Steeds frequenter werk ik met opzettelijk gevouwen ezelsoren en beschrijf ik mijn boeken met pen, mij bewust van de snelle vervaging van potloodstrepen. “Als ik zo blij ben met glossen van middeleeuwers, zouden toekomstige lezers dit dan niet evenzo zijn met de marginalia van bibliofielen uit de twintigste eeuw?” denk ik vaak.

Vandaar ben
ik vandaag
begonnen met een boekenweggeefactie. Ik wil meer mensen laten schrijven in boeken.
Een tweede reden voor mijn campagne is dat er geen 1400 boeken passen op een etage die geschikt is voor twee mensen en hun bezittingen (met in de zomertijd daarbovenop nog een hele bups muggen die zichzelf bij ons zullen uitnodigen).
Ten minste twee dozen met voornamelijk bij de bieb afgeschreven boeken, maar ook met boeken waarmee ik een niet (meer) zo sterke band voel, verschenk ik zonder al te veel centjes pijn.

Misschien kom ook jij - vlug via mij dan wel later via via - een heus actieboek tegen. Op de achterzijde van de kaft, op het schutblad of de Franse pagina heb ik een sticker geplakt met de volgende tekst:

Dit bundeltje betypt papier is een doorgeefboek.
Hoe ver het reizen zal is aan de lezer.
Als je het het bewaren waard vindt, dan zet je het in je boekenkast.
Lijkt het je niets of denk je dat het een ander blijer maakt,
dan geef je het aan een vriend of kennis,
aan een onbekende op straat of in de trein.
Het is leuk als je voor in dit boek je naam schrijft
en de datum dat je het uitlas.
Nog fijner is het als je er je commentaar bij geeft.
Het algemene eindoordeel voorin,
je mening over een passage, een enkele zin of een woord
naast die betreffende passage, die enkele zin, dat ene woord.

Lectori salutem!
Karellientje, februari 2009