Ook ik kende een moment waarop ik niet wist welke kant ik op moest.
Ook ik kende een moment waarop ik verkeerd reed.
Gelukkig voor mij was mijn publiek kleiner dan dat van Sven Kramer en Gerard Kemkers.
Hoe het aanving…
Ik zat op mijn fiets en bedacht dat het misschien wel fijn was om koekjes thuis te hebben. Zou ik nog even langs de Turkse supermarkt rijden voor een minirolletje met chocolade- of bananenvulling? Zou ik hiervoor meteen links afslaan met het gevaar in mijn up tegen een hele horde moeders en schoolkinderen in te moeten - het was rond half vier - of nog even rechtdoor gaan en dan waarschijnlijk lang op een oversteekmogelijkheid wachten vanwege een kleine autokaravaan? Rechts was ook een optie, rechtstreeks naar een warm huis zonder de drukte van mensen op of in vervoermiddelen.
Links, rechtdoor, rechts, links, rechtdoor, rechts?
Mijn hoofd bewoog heen en weer.
Wat ik koos?
Ik koos niet, dat wil zeggen niet op tijd. Maint joe, ik had meer dan ‘a split second’ om te kiezen, mijn tempo namelijk had ik tot stapvoets vertraagd.
Wat ik wel deed?
Ik fietste tegen een halfmenshoog rood-wit-gestreept paaltje in het midden van het fietspad en… deed dit buitengewoon langzaam.
Dit had vast niemand gezien toch?
Twee pubermeiden achter mij gniffelden. [OEI]
En ik?
Ik keek beteuterd naar ze, toonde een flauwe lach en vertelde ze dat ik aan het denken was geweest. [OEIOEIOEJOJOEI].
3 opmerkingen:
P.S. Ik vond dat Bart Veldkamp zich rot gedroeg aan de tafel van drie. Na het gebeuren waarbij ik een bonkendbenauwd gevoel in mijn borst kreeg en een pijnsteek voelde, vond hij wat Kramer en Kemkers was overkomen niet verschrikkelijk, maar belachelijk. Hij vergeleek de fout van Kemkers met het in eigen doel schieten van de bal door een trainer die het veld inkomt. Hoe bekrompen en stompzinnig! (ja twitteraars dit leest u goed!) Onbegrijpelijk vind ik het dat Veldkamp zich niet realiseert dat hem als trainer heel goed precies hetzelfde had kunnen overkomen. Het is gemakkelijk stampen met grote olifantenpoten als je zelf coach af bent! Wat vinden jullie?
Hee Carlien! Ik vind jouw verhaal in ieder geval een stuk vermakelijker. Arme Kramer... Ik zie het al helemaaal voor me. Liefs!
Kort geleden weer duf op de fiets. Sta ik stil te zitten ;-) op mijn zadel bij een stoplicht, hoor ik een “Zadebedromuh?”. Ik kijk op, zeg “Eh... ” tegen de man die me vragend aankijkt en hij herhaalt: “Zat je te dromen?”. Ik glimlachte hierop en vertrouwde hem toe: “Ja, een beetje” en net voor het groen werd: “Dat heeft u goed gezien.”
Een reactie posten