Als een softieijsje bij dertig graden smelt ik wanneer een man op twee stoeptegels - redelijk vlakbij en ergens tegenover mij - zijn beide ogen even toeknijpt en dan weer opent, waarna een voorzichtige glimlach de breedte in bloeit. Vooral bij jonge vaders en stokoude grootpapa’s is er dan geen houwen meer aan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten